Merdi

Imie:
Merdi

Nazwisko:
Phoenix

Wiek:
27 lat

Opis Postacji:
Afro na glowie Very Happy

Zielone oczy , caly zielony , Palce srednie , Szybko

bieka , Nieraz moze stac sie niewidzialny na 10 sek.

Rasa:Drow
+ zdolności dobrego widzenia w nocy
+ zdolności kamuflowania się w nocy

Klasa:
Druid
(-3 Siła, +0 Wytrzymałość, +6 Inteligencja, +2 Celność +5 Magia, +4

Charyzma, -1 Szybkość, +2 Obrona)
+ zdolności tworzenia eliksirów
+ zdolności przemiany w zwierzęcie (Mysz)

Przedmioty:
Łopata (zeby zakopac kogos lub cos) - 2 Pkt
Mlotek (zeby kogos walnac w zlowe zeby zemdlał) - 3pkt

Charakter (Punkty Zdolności):
Siła - 15 = 15
Wytrzymałość - 20 = 20
Inteligencja - (+6) 10 = 16
Celność - (+2) 20 = 22
Magia - (+5) 1 = 6
Charyzma - (+4) 4 = 8
Szybkość - (-1) 20 =19
Obrona - (+2) 10 = 12

Zwierzątka:
Licz - Czesio
(+5 Siła, +5 Wytrzymałość, +5 Celność, 0 Magia, +5 Charyzma, +7 Szybkość,

+3 Obrona)
+ zdolność otwierania zamków

Papuga
(+1 Siła, +9 Wytrzymałość, +7 Celność, 0 Magia, +5 Charyzma, +7 Szybkość,

+1 Obrona)
+To zwierze potrafi podleciec do innego czlowieka i ma 36% szans ze go

okradnie

Pod koniec stycznia 1977, w ktoras niedziele, wybila dla mnie godzina prawdy. To bylo straszne. Chcialam wejsc do lazienki. Drzwi byly zamkniete. U nas nie bylo takich zwyczajow. W lazience siedziala Christiane i nie chciala otworzyc. W tym momencie mialam juz pewnosc. Rownoczesnie stalo sie dla mnie jasne, ze caly czas po prostu nie dopuszczalam do siebie tej mysli. Bo inaczej skad bym tak nagle wiedziala, co ona tam robi w tej lazience.

Zaczelam dobijac sie do drzwi. Ale ona nie otwierala. Dostalam prawie szalu. Wrzeszczalam, blagalam, zeby wreszcie otworzyla. W koncu wybiegla z lazienki do pokoju. Zobaczylam sczerniala lyzke i plamy krwi na scianie. Mialam teraz potwierdzenie. Znalam to z gazet. Moj przyjaciel powiedzial tylko: - Teraz juz wierzysz?

Poszlam do jej pokoju. Powiedzialam: - Christiane, cos ty zrobila. - Bylam calkowicie wyczerpana. Drzalam na calym ciele. Nie wiedzialam, czy plakac, czy sie wydzierac. Ale musialam z nia najpierw porozmawiac. Plakala rozdzierajaco i nie chciala spojrzec mi w oczy. Zapytalam: - Wstrzyknelas sobie heroine?

Nie odpowiedziala. Zanosila sie placzem, takze nie mogla wydusic z siebie ani slowa. Sila rozprostowalam jej rece i wszystko stalo sie jasne. Miala slady ukluc juz na obu rekach. Nie wygladalo to bardzo groznie. Nie bylo wylewu, widzialam wlasciwie tylko dwa, trzy slady, razem z tym swiezym. Ten byl jeszcze dosyc czerwony.

Wtedy sie przyznala. Z placzem. W tym momencie myslalam sobie: Chyba umre. i chyba naprawde najchetniej bym umarla. Bylam tak zrozpaczona, ze w ogole nie moglam myslec. Nie mialam pojecia, co robic. Zapytalam Christiane: - Co teraz zrobimy? - Powaznie, takie zadalam jej pytanie. Sama bylam zupelnie bezradna.

To byl wlasnie ten cios, ktorego tak chcialam uniknac. To wlasnie to przez caly czas od siebie odsuwalam. Z tym, ze przeciez nie wiedzialam, jak to sie moze objawiac. Jak dotad nie stwierdzilam u Christiane ospalosci ani nic takiego. Przewaznie byla wesola i ruchliwa. Jedyne, na co zwrocilam przez te ostatnie tygodnie uwage, to to, ze czasami, jak wrocila troszke pozniej, bardzo szybko znikala w swoim pokoju. Tlumaczylam sobie, ze pewnie ma wyrzuty sumienia. Z powodu poznego powrotu.

Kiedy troche sie juz uspokoilam, zaczelysmy sie zastanawiac,